Aylık Hedefler – Eylül 2023

Eylül ayında hem zaruri hem keyfi planlarım bir arada. Buraya taşındığım ay bile bu kadar tantanalı bir dönemin içine düştüğümü sanmıyorum. O yüzden Eylül’de rutinler üzerine çok fazla plan yapamıyorum. Ama her gün 22:30’a alarm kurdum. Gün bitiminde 5 yıllık günlüğümü yazmaya devam edeceğim. (5 yıllık günlük: günü ya da o anki ruh halimi, içimden gelenleri özetleyen 3-4 cümle yazdığım, Bath gezisinde aldığım bir günlük)

Bu ay genel olarak somut değil, soyut konulara değineceğim.

Eylül Aşkına!

Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum, ben her geçen yıl Eylül ayını daha çok seviyorum. Yeni bir şeylere adım atmak için en ideal dönem Eylül-Ekim dönemi bence. Ekim zaten adından da anlaşıldığı gibi toprağa tohumları atma, ekip biçme dönemi. Okullar, kurslar açılır. Herkes bir şeylere koşturmaya başlar. Güneş iyice kıymete biner, yakalandığı an tadı çıkartılır. Hava dışarıda yürüyüşe elverişli bir hale geilir. Eylül’ün sonlarına doğru güz ekinoksu başlar. İnsanda yılın son çeyreğine girerken bir şeyleri toparlama azmi olur. Ortalığı sonbahar renkleri ve gerekli gereksiz bir romantizm almaya başlar. Benim gibi hygge keşfeden sonbahar kumkumaları mumları yakmaya başlar, kozalaklar toplar.

Ek olarak çoğu kişi yaz defterini kapatmış olabilir, ama Temmuz’da 45 derece sıcağıyla şahsımı kavuran Antalya’nın bana nefes alabileceğim bir tatil borcu var. O yüzden de üzerimde pek bir Eylül melankolisi yok.

Daha doğrusu yaklaşık 3 aydır zaten tuhaf, kaygılı, kabımı parçalamak istediğim bir ruh halindeyim. Eylül’e özel ekstra bir melankolim yok. 🙂

Perspektif her şey gerçekten. Eylül’e sevdiğim, klasik mottolardan birini fırlatayım;

”Sen hayatı kutladıkça, hayatta kutlanacak şeyler artar.”

Eylül Hedefleri

Hedeflere geçmeden önce tez ve İngiltere’deki eğitim sistemi konusunda biraz dertleşmek istiyorum. İlgisini çekmeyenler doğrudan bir alt başlığıa geçebilir. 🙂 Master’dan mezun olduğumda bu konuda çok daha aydınlatıcı bir içerik üreteceğim.

Tez

Ben Türkiye’de İstatistik okudum. Sınavlarda soruları sordular, biz de kafa patlatıp çözdük. Okul hayatım boyunca tez yazmadığım gibi, bitirme projem olmadı. Essay diye bir şey de yazmadım. Bu kapsamda yazdığım ilk yazıyı IELTS sınavına hazırlanırken yazdım. Üniversite hayatım bittikten sonra 12 yıl aynı şirkette ve okuduğum bölümden çok alakasız işlerde çalıştım. Şu an en çok işime yarayacak şeylerden biri istatistik aslında; ama zerre hatırlamıyorum. 🙂

Alıştığımın aksine burada soru çözülen bir sınav sistemi yok. Sınav soruları haftalar önce sistemde yayınlanıyor. Sizin okuyup araştırıp 3000-5000 kelime yazmanız ve o konuyla ilgili tanımsal bilgilere pek yer vermeden kritik analiz yapmanız, son teslim tarihinden önce de sınavı sisteme yüklemeniz isteniyor. İlk “assignment” dönemi başladığında yaklaşık bir ayım “assignment nasıl yazılır?” onu anlamaya çalışmakla geçti. Bir an hiç anlamayacağımı sandım.(ciddiyim 🙂 )

Zira aslında okulda da normal dersten çok “assignment nasıl yazılır?” “Tez nasıl yazılır?” konulu dersler var. Belki bu kısmı abarttığım düşünülecek; ama hayır, abartmıyorum. Herkes bambaşka ülkelerden geliyor ve benim gibi sudan çıkmış balığa dönen çok insan var. Hal böyle olunca da adamlar ne yapsın? Oturup sana kendi eğitim sistemlerini ve yapman gerekenleri anlatıyorlar. Ama o kadar çok anlatıyorlar ki insan bu sefer de “bu kadar mı zor?” diye panikliyor.

Tezi yeni anlamaya başladım. Hatta tam olarak dün sabah tez hocamla bir görüşme yapınca “tamam doğru yoldayım burada yürüyebilirim” dedim. Bu noktada yabancı bir ülkede olmam, tezi İngilizce yazmam, tüm literatürü İngilizce olarak taramaya ve anlamaya çalışmam noktalarına değinmiyorum. Burada İngilizcem geliştiği için değil. 🙂 Çok şükür ki yapay zeka gelişti, işi kolaylaştıracak onlarca araç var ve bu dertlere sıra gelmiyor.

Her neyse Eylül hedeflerimden biri tezin taslağını bitirmek. Ekim’in son haftası teslim dönemi. O yumurta illa ki kapıya dayanacak gibi; ama hadi hayırlısı!

Vizyonunla Bağlantıda Kal

Bu normalde bir hedef değil belki; ama bir süredir vizyonumdan çok kopmuş ve karamsar, uyuşuk bir ruh haline girmiştim. Sahip çıkmam gereken hedeflerim var. Kendi içimde fazlaca köşeme çekildim. Bir arkadaşımla konuşurken “tüm yeteneklerimi kaybetmiş gibi hissediyorum.” dedim. O da “başka yetenekler kazanıyorsun farkında değilsin.” diye yanıtladı.

Evet, bazen kabuk değiştiriyoruz. Fiziki kabuk olmayınca farkına varamıyor insan ve kendisine karşı çok acımasız davranabiliyor. Zihnin yaptıklarını bir başkası yapsa “yargılansın” diye dava açabilirsin.

Vizyonumla nasıl bağlantıda kalabilirim? Sizi bilmiyorum; ama benim yazmam ve kendime hatırlatmam gerekiyor. Eylül’de seyahatlerde taşımak istemediğim için fiziki günlüklerim sürekli yanımda olmayabilir. Her gün telefona dijital not almaya karar verdim.(alışkın olduğum bir yöntem)

İşleri Önem Sırasına Koy

Geçtiğimiz günlerde Instagram’da da yazmıştım, Eylül’de iki kez taşınmam gerekecek. Kaldığım yerde kontratım bitiyor. Yeni evim henüz kesinleşmedi; ama kesinleşse bile en erken Eylül sonunda taşınabiliyorum. Yavaş yavaş tam zamanlı iş aramam, aklımdaki bazı projeleri hayata geçirmem, tezi hafifletmem, üniversiteki mevcut işim için sosyal medyaya günlük içerik üretmem, CV’yi güçlendirecek bazı eğitimleri hazır linkedin platformuna ücretsiz erişimim varken tamamlamam gerekiyor. Bunlar bir çırpıda aklıma gelenler. Bunlara ek olarak bir de kişisel hedeflerim var tabii. İçimde bir ses “sen düzenli yoga yapardın ne oldu?”, “yürürdün ne oldu?”, “sağlıklı beslenecektin asıl o ne oldu?”, “sosyallik ne olacak?” gibi gibi tonlarca şey söyleyip duruyor.

Hal böyle olunca ben de çıldırıp hiçbirini yapmak istemiyorum. Hepsinden feragat edebilecek bir lükse sahip değilim. 🙂 Çalışkan bir döneme girdik dediysek girdik!

Bir şeylere “hayır” diyeceğim => Örneğin: spora ve beslenmeye kafayı takıp iyice sinirimi oynatan zihnime, gereksiz sakız gibi uzayan whatsapp görüşmelerine, sosyal medyanın her işime burnunu sokmasına…

Eylül ordan oraya koşturduğum, ama kaosun içinde organize olduğum bir ay olacak. Parolam; her neyle ilgileniyorsan ona tam olarak odaklan. Tatildeysen tatilin tadını çıkar, çalışıyorsan tam olarak konsantre ol.

Aşağıdaki gökkuşağını apartmanların arasında görüp, koşarak nehir tarafına gittim. Gider gitmez telefona sarılıp videolar/fotoğraflar çekerken kendime “telefonu bırak” diyebildim. Gökkuşağı kaybolana kadar baktım, yelkenlilerin dalgayla kımıldayışları, nehrin sesleri, içimden kopan dualar, dilekler. Gözlerimi dolduran bir an ve “buradayım” hissi.

Bu tam olarak “an’da kalabilme” yetisini gün içinde ne kadar uzun zamana yayabilirsem o kadar iyi.

Pozitif Ol

Belki beş yıldır aylık hedef yazıları yazıyorum. Neredeyse hiç “pozitif ol” diye bir hedef koyduğumu sanmıyorum. Pozitiflik konusunda yazılarım var; ama bunu hedef olarak belirlememiştim. Ama başta da söyledim bu ay böyle!

Eylül için ihtiyaç duyacağım şeyler neyse onu yakalamaya çalışıyorum. Şu an karamsar, şikayetçi, öfkeli ruh halleri bana yardımcı olmuyor. Biraz daha esnek, hayatın sürprizlerine kollarını açmış, mevcut duruma sahip çıkan, seçimlerinden dolayı kendisini tebrik edebilen, en kötüye hazırlanmayan “bırak onu yaşarsak görelim” diyen, çalışan ama yüz adım sonrasını düşünüp kafayı tırlatmayan, sakin, şükreden bir hali niyet ediyorum.

Lao Tzu Sözleri yazısında da geçer;

İnsanlar yumuşak ve esnek doğar; ölürken ise sert ve katıdırlar. Bitkiler yumuşak ve esnek doğar; ölürken ise kırılgan ve kuru. Bu nedenle, insan katılaşıp esnekliğini kaybettikçe bir ölüm müritidir. Yumuşak ve esnek olan, hayatın bir öğrencisidir. Sert ve katı olan kırılır.

Yumuşayalım, esneyelim. Bırakalım hayat aksın. Bakalım o boşluk, hafiflik neler getirecek?

Hizmetler: Koçluk almak ister misiniz?